نقدهای بازی Death Stranding 2: On The Beach
بازی Death Stranding 2: On The Beach با استقبال بسیار خوب منتقدها مواجه شد و میانگین امتیاز ۹۰ را از ۱۱۲ نقد منتشر شده در وب‌سایت متاکریتیک به‌دست آورد. در این مطلب به بررسی خلاصه چند نقد مهم این بازی پرداخته‌ایم.
وب‌سایت IGN
نسخه‌ی نخست Death Stranding اثری امیدوارکننده بود؛ پیش‌نویسی پیچیده، گاه گیج‌کننده. سفری تأمل‌برانگیز در سراسر آمریکایی فراموش‌شده که با مهارتی خاص جهانی را خلق کرد و قواعد آن را بنا نهاد، حتی اگر در مسیر خود دچار لغزش می‌شد. اما در Death Stranding 2: On the Beach، این بار استرالیا میزبان چشم‌اندازی گسترده‌تر است؛ اثری پخته‌تر و موفق‌تر در تقریباً تمام جنبه‌ها. بازی بسیاری از موانعی را که تجربه‌ی اولیه را سنگین کرده بود، حذف می‌کند و با داستانی واقعاً غیرقابل پیش‌بینی، پر از رمز و راز و محیط‌هایی پویا برای مخفی‌کاری و اکشن، مخاطب را شگفت‌زده می‌سازد — آن هم در نسخه‌ای گسترده، غریب و زیبای استرالیا. درست است که گاهی بدون عذرخواهی عجیب و نامتعارف جلوه می‌کند، اما این ویژگی، هویت اصلی آن را شکل نمی‌دهد. Death Stranding 2 سفری خلاقانه و سرشار از شگفتی است؛ اثری جسورانه که شایسته‌ی تحسین و حمایت است. بی‌نقص نیست، اما فوق‌العاده هیجان‌انگیز و بدیع است؛ هرگز از مسیر کم‌رفته‌شده منحرف نمی‌شود و اتفاقاً همین پایداری‌اش، آن را دوست‌داشتنی‌تر می‌سازد.
وب‌سایت Videogamer
بازی Death Stranding 2 به شکلی نادر توانسته میان دو قطب متضاد حرکت کند: از یک‌سو به‌شدت یکنواخت و از سوی دیگر به‌طرز عمیقی درگیرکننده. تجربه‌ای است که بسته به میزان مشارکت و صبر مخاطب، به یکی از این دو سو گرایش پیدا می‌کند. این اثر از بازیکن می‌خواهد انتظارات مرسوم را کنار بگذارد و نیمی از راه را خود طی کند؛ ریتم بازی نیز تابعی از میزان تحمل، شکیبایی و پافشاری اوست. اما اگر این همراهی شکل بگیرد، با نمایشی غریب، تماشایی و پرطنین مواجه خواهیم بود.
وب‌سایت Eurogamer
برای کسانی که بخش زیادی از تجربه‌ی نسخه‌ی نخست Death Stranding را با بی‌حوصلگی و تردید دنبال کردند، احتمالاً دنباله‌ی آن نیز واکنشی مشابه برمی‌انگیزد. با این حال، تردیدی نیست که «هیدئو کوجیما» همچنان با چشمانی باز به جهان می‌نگرد. این بازی عظیم و گاه مضحک، در بسیاری جهات تلفیقی نهایی از امضاها و وسواس‌های شخصی نویسنده-کارگردان خود است؛ و در دل این هیاهو، شاید شفاف‌ترین پیام او تاکنون نهفته باشد.
جهان ممکن است آشفته باشد، اما مشکلات آن با اتکا به ارتباطات اینترنتی — و به‌ویژه پناه بردن به آن — قابل حل نیستند. برخیزید، قدم به بیرون بگذارید؛ فقط با طبیعت تماس نگیرید، بلکه انسان دیگری را در آغوش بگیرید.
وب‌سایت Gamespot
نخستین نسخه‌ی Death Stranding به‌طرز شگفت‌انگیزی پیش‌بینانه بود. این بازی که در سال ۲۰۱۹ عرضه شد، به‌سختی می‌توانست از سایه‌ی همه‌گیری کووید-۱۹ که یک سال بعد رخ داد، جدا باشد؛ شباهت‌هایی میان «پریپر»هایی که در پناهگاه زندگی می‌کردند و مردمی که برای حفظ ارتباط در دوران قرنطینه و ابهام نسبت به آینده تقلا می‌کردند، نمایانگر آن دوره‌ی خاص بود.
در مقابل، Death Stranding 2 لحن دقیق و روشنی در بیان پیام خود ندارد؛ گویی قصد دارد ذهن مخاطب را به تأمل در موضوعات گوناگون وادارد و برداشت‌های متفاوتی را ممکن سازد. داستان بازی به مسائلی همچون افزایش آسیب‌های ناشی از تغییرات اقلیمی، خودکار شدن روزافزون فعالیت‌های روزمره، پیامدهای مخرب استفاده از سلاح گرم، تقابل میان دولت‌ها و نهادهای خصوصی، و اهمیت کمک به دیگران به هر شکل ممکن اشاره می‌کند. اگر قرار باشد این دنباله هم نگاهی پیش‌نگرانه داشته باشد، این هشدار را در دل خود دارد: دلبستگی به گذشته، ما را به تکرار تاریخ محکوم می‌کند — حتی اگر وانمود کنیم چنین خطری وجود ندارد.
وب‌سایت Gameinformer
بازی Death Stranding 2 اثری است با کاستی‌ها و لحظاتی آزاردهنده، اما در عین حال، با جسارت و هزینه‌ای سنگین در پی خلق مسیری تازه و تثبیت ژانری منحصربه‌فرد برای خود است — تلاشی که اغلب نیز موفق از آب درآمده است. در چنین اثری، شکست‌ها را در کنار موفقیت‌ها می‌پذیرم.
جهان بازی عجیب، زیبا و با دقتی چشمگیر طراحی شده است؛ از ساختار کلی دنیای آن گرفته تا رابط کاربری گوشی‌های خیالی‌اش، همه چیز به‌دقت و با نگاهی خلاقانه شکل گرفته‌اند. اما چیزی که بیش از همه مرا به بازگشت دوباره ترغیب می‌کند — و دلیل آن‌که حتی پس از نگارش این نقد همچنان به تحویل بسته‌ها ادامه خواهم داد — صداقت بی‌مرز Death Stranding 2 است. شخصیت‌های آن برای برقراری ارتباط و ساخت آینده‌ای بهتر تلاش می‌کنند، و من، حتی زمانی که رفتارشان اندکی نامعمول به نظر می‌رسد، بی‌درنگ حامی آن‌ها هستم.
نظر شما در مورد Death Stranding 2: On The Beach چیست؟
